“In het midden der ruimte was, bij aanvang van de tijd, een grote afgrond, genoemd Ginnungagap, welker diepte geen oog kon peilen,
daar zij in voortdurende schemering was gehuld”
In de Edda gaat de lichtglanzende wereld verloren. Verhalen klinken van helden en goden, die strijdend ten onder gaan. Eigen krachten worden gemeten met die van reuzen, dwergen, draken en wolven. Het kind in de vierde klas kan gevoelens van angst en onzekerheid sterk beleven. Het bewustzijn voor de buitenwereld wordt groter. De vierde klasser kijkt met meer afstand en daar ontstaat ruimte voor het voelen. Dat is mooi maar ook lastig en spannend. Steiner sprak over ‘de overgangsperiode des levens’ en gaf ons het beeld van een rivier die verzandt, die op een andere plek weer opduikt om verder te stromen. Wat is het eigenlijk, dat verzandt? En welke vraag stelt het kind van deze tijd aan ons als opvoeders?
Tijdens deze week zullen we ons verdiepen in de relatie tussen de menskundige achtergronden en de aanknopingspunten in het leerplan. We duiken in de verhalen, zullen veel muziek maken, kunstzinnig werken en bereiden ons ook praktisch voor op al het moois, waar we in de vierde klas mee werken.
